Polska zbliża się do kolejnego poziomu absurdu. Lekarz w czasie pandemii musi dokonać około 20 czynności podczas obsługi pacjenta. 16 z tych czynności to czynności biurokratyczne. Aby lekarze mogli wywiązać się ze swoich zadań, muszą im pomagać żołnierze obrony terytorialnej. Nawet tak skrajnie kryzysowa sytuacja jak pandemia niczego nie nauczyła naszych rządzących.
Biurokracja rozrasta się z każdym dniem. Rządzący pewnie sądzą, że to dobrze. Dzięki temu państwo powinno funkcjonować lepiej, gdyż na więcej rzeczy pod kontrolą, jednak jest pewien stopień skomplikowania, po przekroczeniu którego zaczyna to działać w odwrotnym kierunku. System staje się tak skomplikowany, że prawie nikt nie jest w stanie go zrozumieć i zobaczyć pełnego obrazu. Każdy odpowiada za swój wąski wycinek układanki i w efekcie nie wiadomo, kto w ostatecznym rozrachunku odpowiada za całość. Przykładem niech będzie katastrofa chorzowskiej hali z 2006 roku. Dojście do tego, kto jest za nią odpowiedzialny zajęło kilka lat.
Dobrym przykładem jest CIT estoński. Jak wiadomo, estońskie prawo jest obecnie jednym z najlepszych w Europie. Polski rząd postanowił ułatwić życie polskim przedsiębiorcom i wprowadzić go w Polsce. Jednak zamiast po prostu go skopiować dokonał szeregu bezsensownym zmian. W system ten wchodzi się na 4 lata, jeśli spełniło się określone kryteria. Jednym z nich jest ciągły wzrost zatrudnienia lub wzrost nakładów na środki stałe. Jednak jeśli po 4 latach ktoś zechce zrezygnować, musi zapłacić karny podatek. Zatem gdyby za jakiś czas doszło do drugiej pandemii i musiano zredukować zatrudnienie, to taka spółka na dzień dobry musi płacić podatek dochodowy za zaległe lata. Nawet zakładając że spółka będzie się rozwijać w nieskończoność, i tak będzie musiała w końcu go zapłacić, ponieważ aby spółka weszła w ten podatek, musi mieć przychody mniejsze niż 100 mln zł. Kiedy go przekroczy i tak będzie musiała zapłacić zaległy podatek dochodowy.
To bardzo dobrze pokazuje, jak w praktyce wyglądają urzędowe ułatwienia i próby regulacji systemów, które działają dobrze właśnie dzięki temu, że są proste i czytelne. To niestety ostatnia rzecz, którą jest w stanie zrozumieć urzędnik.
