Geneza RPA wynika z potrzeby, jaką było stworzenie bazy przeładunkowej w sytuacji, gdy nie funkcjonował jeszcze kanał Sueski. To właśnie holenderscy kolonizatorzy w połowie XVII wieku zapoczątkowali powstanie tego kraju. Co ciekawe, gdy przybyli tam biali osadnicy, ziemie te były niezamieszkałe. Musiało upłynąć ponad sto lat, nim na teren holenderskiej kolonii dotarli pierwsi członkowie plemiona Bantu, co zaowocowało długotrwałym konfliktem.
Warto zaznaczyć, że holenderskie panowanie nie należało do najsurowszych. Sytuacja zmieniła się jednak diametralnie na początku XIX wieku, gdy Anglicy dokonali zbrojnego przejęcia holenderskiej kolonii i zapoczątkowali twarde kolonialne rządy. Angielskie rządy to przede wszystkim otwarcie granic, co zaowocowało napływem czarnoskórej ludności na teren kolonii, a w końcu XIX wieku dwie krwawe wojny burskie. Rządy angielskie trwały do 1948 r., po czym rządy przejęła koalicja afrykanerska, która dała początek zjawisku apartheidu. Jednocześnie jest to czas ogromnego napływu czarnej ludności przy coraz większym zaniku ludności białej, której liczba zmniejszyła się do dziś o połowę w stosunku do roku 1946. Apartheid nie był jednak skierowany przeciw czarnym, ale przede wszystkim był działaniem prewencyjnym przeciw ruchom komunistycznym. Były to czasy, gdy praktycznie każde afrykańskie państwo dostawało się pod wypływy ZSRR i Chin. To dlatego w 1950 r. partia narodowa zdelegalizowała partię komunistyczną. Surowe prawa apartheidu zostały złagodzone, gdy globalny komunizm zaczął słabnąć. Oddawano czarnym prawa gospodarcze, jednak wciąż nie posiadali praw wyborczych, co nie oznacza, że nie planowano tego zrobić w dłuższej przyszłości. Plan zakładał wykształcenie czarnej klasy średniej, przekazanie im praw własności i na końcu danie im praw wyborczych.
Koniec lat 80 – tych to coraz częstsze ataki światowej opinii publicznej na panujący w RPA system społeczny. Wszystko to doprowadziło do wcześniejszego niż planowano przejęcia władzy przez związanego z ruchem komunistycznym Nelsona Mandeli i jego partii – AKN, który szybko zaczął wprowadzać reformy komunistyczne. Do tego doszedł dramatyczny wzrost przemocy wobec białych farmerów. Niestety AKN szybko wpadł w pułapkę społecznej solidarności. ustalono prawo – Sounth African Employment Equity Act – zgodnie z którym czarni musieli mieć zapewnione zatrudnienie, chociaż ich kwalifikacje rzadko kiedy były wystarczające, efektem czego był znaczny spadek wydajności, co szybko zaowocowało znaczącym spadkiem wielkości wynagrodzeń. W ciągu pięciu lat rządów dochód czarnych rodzin spadł o 19% i wciąż spada, podczas gdy podczas rządów partii narodowej uległ stale rósł, a liczba ludzi żyjących w skrajnej biedzie podwoiła się.
Mandela – udowodniono mu 156 ataków terrorystycznych. Autor broszury „Jak zostać dobrym komunistą?”. Oczywiście postępował zgodnie z tymi wskazówkami, co zaowocowało klasycznymi reformami: nacjonalizacja przemysłu i reforma rolna. W efekcie w 2015 r. przez 1/3 czasu w RPA brakowało prądu. Eskom – główny dostawca prądu utracił w ciągu ostatnich 20 lat 37% mocy produkcyjnej. Niemałą rolę odegrał w tym Sounth African Employment Equity Act, przez który zwolniono ponad tysiąc białych inżynierów, a na ich miejsce zatrudniono czarnych, którzy nie mają kwalifikacji. Tym samym akt ten stał się przyczyną, dla której milion spośród czteromilionowej białej ludności pozostaje bez pracy, gdyż żadna firma nie chce ich zatrudniać z uwagi na grożące jej kary. Tymczasem od czasu objęcia władzy przez AKN jedynie 18% czarnych pracuje na stanowiskach wysokokwalifikowanych.
W czasie apartheidu PKB średnio rosło o 3,5% rocznie. I chociaż PKB wciąż rośnie, to towarzyszy mu rosnące prywatne zadłużenie ludzi, które wynosi 225%, któremu towarzyszy wysoka inflacja i rosnący dług zagraniczny – typowe problemy komunizmu. Jedną z głównych przyczyn takiego stanu rzeczy jest system zasiłków, których wielkość rośnie z roku na rok. Tymczasem zaledwie 6% – głównie białej ludności – płaci 99% zobowiązań podatkowych, natomiast aż 31% ludności – głównie czarnej – pobiera zasiłki, przez co na jednego podatnika przypada pięciu korzystających z pomocy społecznej. W efekcie ponad 70% dzieci żyje w rodzinach, gdzie którykolwiek z rodziców ma pracę. Bezrobocie wśród białych wynosi 6%, a wśród czarnych blisko 30%.
RPA to jedyny na świcie kraj, gdzie jest więcej morderstw niż ofiar wypadków samochodowych. Spośród populacji liczącej 50 milionów zamordowano 200 tysięcy ludzi w ciągu ostatnich 10 lat. Według statystyk Interpolu RPA ma najwyższy na świecie wskaźnik morderstw i gwałtów. Połowa kobiet żyjących w RPA przynajmniej raz została zgwałcona. Rząd i tak spotyka się z naciskami, aby być bardziej radykalnym i znacjonalizować 40 tys. białych farm.
