W ciągu ostatnich 50 lat Zachód wydał na pomoc krajom afrykańskim 2,5 biliona dolarów. Wszystko po to, aby w 2012 roku ONZ ogłosił oficjalnie klęskę głodu w Afryce. 821 milionów mieszkańców czarnego kontynentu dotyka głód i liczba ta wciąż rośnie. Może sytuacja by się zmieniła gdyby któraś z organizacji niosących pomoc zapoznała się z raportem Międzynarodowego Funduszu Walutowego z 1995 roku, z którego jasno wynika, że pomoc humanitarna nigdy nie przyczyniła się do wzrostu dobrobytu jakiegokolwiek kraju.
10 pierwszych państw z listy pomocowej OECD to państwa Afrykańskie. Ponad 30% środków wędruje właśnie do Afryki. To ponad 50 mld dolarów rocznie, chociaż wiele szacunków pokazuje, że problem głodu można by rozwiązać tańszym kosztem. Zaledwie 1% środków idzie na inwestycje. Jednak komuś się to opłaca. Darczyńcy organizacji charytatywnych są usatysfakcjonowani swoimi czynami. Organizacje mają co robić i chwalą się ilością przekazanych dóbr. Jednak nikt nie widzi tego, że sytuacja nie dość, że się nie poprawa to jeszcze się pogarsza.
Przyczyn jest bardzo wiele. Wśród nich są techniczne błędy, czyli odgórne planowanie na co mają być przeznaczone pieniądze bez dogłębnego poznania sytuacji. W efekcie buduje się szkoły w miejscach, gdzie największym problemem jest brak studni. To również ogromna korupcja na szczytach władzy i organów państwowych. W samej Nigerii w ciągu ostatnich 50 lat zmarnowano i rozkradziono między 300 a 400 mld dolarów zysków z wydobycia ropy naftowej. Do tego dochodzi ogromne zróżnicowanie etniczne. W ramach jednego narodu mamy jeszcze mnóstwo plemion, z których każde ma swój język tradycje i inne oczekiwania. Wiele krajów afrykańskich stara się działać w realiach wolnorynkowych, jednak im to nie wychodzi. Przykładem może być Tanzania, gdzie założenie firmy trwa 379 dni, przez co większość firm działa nielegalnie.
Jak apeluje wielu ekonomistów, najwyższy czas przestać pomagać Afryce. Afryka nie jest dzieckiem, które trzeba trzymać za rękę. Większość krajów afrykańskich posiada bogactwa naturalne, które są w stanie zaspokoić potrzeby całego kontynentu. Są afrykańskie kraje, które dobrze sobie radzą. Kenia kontroluje 39% europejskiego rynku kwiatów ciętych. Egipt kontroluje większość rynku płytek łazienkowych we Włoszech i Hiszpanii. Lesoto jest obecnie głównym importerem odzieży do USA. Wszystko dzięki obniżeniom podatków i ceł, bez jakiejkolwiek pomocy z zewnątrz. Afryce potrzebna jest edukacja o tym, czym jest kapitalizm oraz inwestycje a nie jałmużna. Innej drogi do dobrobytu nie ma.
